Ja, dat spelletje kennen we denk ik allelmaal wel. Door vragen te stellen kom je er achter wie de persoon is op het kaartje.
Tsja, dat brengt mij bij het volgende: weten jullie eigenlijk wel wie ik ben?
Helpt het als ik alleen maar over de uitvaart vertel? Leren jullie mij dan kennen? Denk het niet, weet het eigenlijk wel zeker. Alleen maar info delen is niet voldoende. Dat is overal wel te vinden. Belangrijker is, pas ik bij jou wanneer een dierbare van je is overleden?
Daarom vertel ik graag wat over mij en mijn gezin.
Het begon zo’n 47 jaar geleden dat er een mannetje geboren werd in Drachten: Martijn Julian.
Fijne jeugd gehad en later geëmigreerd naar Putten. Heb daar nl. mijn vrouw Tirza leren kennen. Getrouwd in 2005 en later op onze trouwdag in 2007 de oudste geboren, Jaïr. In 2010 Ezri en Joah en in 2019 Elja. Een heerlijk dynamisch gezin.
Martijn in een notendop: tikkeltje eigenwijs, zorgzaam, geduldig, kan slecht tegen onrecht, emotioneel, waakzaam, inlevend, meedenken, plezier maken, vakantie vieren.
Na heel wat omzwervingen in de arbeidsmarkt heb ik besloten om in 2009 om als zzp’er te starten. Glazenwasser. Veel vrijheid, veel lieve klanten in Putten, Ermelo, Harderwijk, Voorthuizen en Nijkerk gehad. Daar kijk ik fijn op terug.
Echt voldoening had ik niet. Werkzaam zijn in de uitvaart bleef in mijn achterhoofd brommen en kwam uiteindelijk op de voorgrond door een reanimatieoproep. Wat was ik intens voldaan nadat ik de moeder mocht bijstaan.
En nu doorpakken dacht ik en zo zijn we alweer 3 jaar verder als uitvaartbegeleider.
Wat is het een voorrecht om zo dicht bij de families te mogen zijn.
Elke dag dank ik mijn Schepper voor mijn gezin, de families die ik leer kennen en voor mijn werk.
Liefs Martijn
Laat een reactie achter